Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2014

Πωλητές απογοήτευσης


Ένας αγώνας --οποιοσδήποτε αγώνας που δικαιολογεί τη λέξη-- δεν είναι εύκολος. Έχει σκαμπανεβάσματα, αναποδιές, εμπόδια, και, ναι, αναπόφευκτα, απογοητεύσεις. Το χειρότερο, κανείς δεν ξέρει εκ των προτέρων πόσο τον βαστάν τα πόδια του, ούτε απέναντι στο φόβο που εμπεριέχει κάθε ρίσκο --και αγώνας χωρίς ρίσκο δεν υπάρχει-- ούτε απέναντι στο μούδιασμα της απογοήτευσης.

Και η απογοήτευση είναι ανθρώπινο πράγμα, ανθρώπινο όσο και ο ενθουσιασμός, και η πίστη, και ό,τι μας αρέσει να θεωρούμε πως μπορούμε να έχουμε και να είμαστε ως άνθρωποι. 

Κι είναι ψέματα να πεις --να πει οποιοσδήποτε-- πως σου είναι ξένη και δεν την κατανοείς -- την κούραση της απογοήτευσης, την παραίτηση που σου εμπνέει, την αίσθηση της ήττας. Το "α σιχτίρ", το "σκατά", το "γαμώτο." Παλεύεις κάθε μέρα μαζί της και δεν ξέρεις ποτέ αν και πότε θα σε νικήσει.


Αυτό που δεν μπορώ να κατανοήσω με τίποτα είναι η πώληση απογοήτευσης. Να πουλάς ηρωισμό το κατανοώ. Πουλάς κάτι που έχει ως στόχο να εντυπωσιάσει τους άλλους, να τους εμπνεύσει θαυμασμό. Να πουλάς πίστη το ίδιο. Να πουλάς απογοήτευση; Να έχεις τόσο μηδενική αξιοπρέπεια ώστε να παρελαύνεις όπου μπορείς με μια μεσίστια λευκή σημαία; Να ζητάς σεβασμό για την κακομοιριά; 

Μα ναι, είναι ανθρώπινη η απογοήτευση, αλλά δεν είναι ακριβώς και κάτι για να περηφανεύεσαι ότι εκφράζεις! Δεν υπάρχει τίποτε για κανέναν να θαυμάσει ή να μιμηθεί στην απογοήτευση που περιφέρεις σαν λάφυρο. Είσαι ένας απογοητευμένος. Ε, και; Τι θέλεις, μετάλλιο;

Αλλά ναι, θέλεις μετάλλιο. Θέλεις να σε αναγάγω σε παράδειγμα προς μίμηση. Να πω: "α, να ένας πολύ απογοητευμένος. Πόσο θα ήθελα να ήμουν σαν αυτόν!"

Δεν γίνεται. Αυτό που μπορεί να γίνει είναι να βρεις έναν άλλο απογοητευμένο, κι έναν άλλο, κι έναν τρίτο, και να κάνετε σύλλογο απογοητευμένων, πωλητών απογοήτευσης. Γιατί την πουλάτε. Για να αγοράσετε, μάλιστα, και δόξα. Και προβολή. Και χρήμα. Σας αγοράζουν, για να σας βάλουν πάνω σε μια σκηνή και να δείξετε σ' όλο τον κόσμο ότι είστε απογοητευμένοι. Ανεβαίνετε σ' ένα κασόνι και φωνάζετε: "ξέρετε εγώ που με βλέπετε θα γινόμουν μεγάλος και τρανός αγωνιστής, αλλά οι περιστάσεις, η ηγεσία, το τέλος της ιστορίας, κλπ κλπ, με απογοήτευσαν. Για δείτε με τι απογοητευμένος είμαι! Δεν είμαι καταπληκτικά απογοητευμένος; Αποπνέω μόνο μνησικακία και πικρία, δηλαδή σας παρέχω άφθονες αποδείξεις ότι αυτό που είμαι δεν είναι παρά το καμμένο κούτσουρο αυτού που θα μπορούσα να ήμουν αν...αν λέω...". Και εγώ, από κάτω, πρέπει να θαυμάσω αυτό που θα μπορούσες να ήσουν αν, βλέποντας αυτό που είσαι χωρίς αν. Και να απογοητευτώ κι εγώ απ' τον πολύ θαυμασμό για το κατόρθωμά σου να απογοητευτείς, γιατί η απογοήτευσή σου, λέει, είναι ευθέως ανάλογη των δυνατοτήτων σου να ήσουν κάτι άλλο απ' αυτό που είσαι, και άρα και της διαβολικής κακίας αυτού ή αυτών που δεν σε άφησαν να γίνεις αυτό που δεν είσαι.

Τι λες ρε παιδί μου. Κοίτα να δεις πράγματα. Να υπάρχει απογοήτευση που όχι μόνο δεν σε οδηγεί στη σιωπή, το σκυμμένο κεφάλι και την απόσυρση απ' τον κόσμο, αλλά αποχτάει και ντουντούκα και κουδουνίζει παράσημα ήττας λες και αποκτήθηκαν με χίλιες δυο υπερβάσεις. Απογοήτευση που τη διαλαλούν τελάληδες στο παζάρι. Απογοήτευση εξωστρεφής. Προσόν για βιογραφικό με προοπτικές. Εμπόρευμα προς πώληση.

Δεν υπάρχουν σχόλια: