Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

Βαμμένα κόκκινα μαλλιά


Μετά τον εμφύλιο… Ανάμεσα σε δυο Ελλάδες ένας λαός που οι προσδοκίες του προδόθηκαν, προσπαθεί ν’ αφήσει πίσω τη φρίκη του πολέμου. Αφού έδεσε πρόχειρα τις πληγές και έθαψε τα σκοτωμένα του όνειρα δίπλα στους νεκρούς, πασχίζει να σταθεί όρθιος και να εξασφαλίσει την επιβίωσή του. Η Ελλάδα του μεροκάματου και του μόχθου που δεν ξεχωρίζει στα σπλάχνα της νικητές και νικημένους,  η Ελλάδα που δεν ξεχνά, έρχεται αντιμέτωπη σε κάθε της βήμα  με το σιδερένιο κράτος των νικητών. Αναζητά, παλεύει, διεκδικεί τον δικό της ουρανό. Λίγο παραπέρα από τα φωτισμένα μέγαρα της πρωτεύουσας, η ζωή βαριανασαίνει στις φτωχογειτονιές. Στα σοκάκια τους, ανάμεσα στα νυχτολούλουδα και στους ασβεστωμένους ντενεκέδες με τα βασιλικά,  ανθίζει και μοσχοβολά η ελπίδα. Και ο έρωτας…

Ο καλόκαρδος τυχοδιώκτης Λούης Ρετσίνας που δεν διστάζει ν’ αρπάξει τη ζωή,  να την στριμώξει στη σέλα της βέσπας του και να οδηγήσει ριψοκίνδυνα κι ας ξέρει ότι θα σπάσει τα μούτρα του… Ο αδερφικός του φίλος, συνεσταλμένος διανοούμενος, πάντα «κύριος», Κωσταντής Μανωλόπουλος, που η ζωή του απλώνει το χέρι, μα δεν τολμά να την αγγίξει και «ζει» ανάμεσα στις σελίδες των βιβλίων και μέσα στα όνειρά του. Την ώρα που  η πραγματική ζωή φεύγει… Η όμορφη, μυστηριακή και τολμηρή Μάρθα που συμβιβάστηκε καθώς κουράστηκε να τον περιμένει… Ο κυρ Πέτρος Ρετσίνας, ο απαισιόδοξος παλαίμαχος μπαρουτοκαπνισμένος αντάρτης που «αποδέχτηκε την ήττα»… Ο ανθρώπινος, ονειροπόλος συνταγματάρχης Κριτσίνης, που πνίγεται κλεισμένος στον «κύκλο» που άλλοι χάραξαν για λογαριασμό του… Ο -μαυραγορίτης στην κατοχή- μεγαλομανάβης και τοκογλύφος Παναγιώταρος… Ο αδίστακτος ανερχόμενος εργολάβος αντιπαροχής Λιακόπουλος… Η τρυφερή και αισθησιακή μικροπαντρεμένη Χαρούλα… και πολλοί ακόμα χαρακτήρες ξετυλίγονται πάνω στο ψηφιδωτό της εποχής που χτίζεται η «νέα» Ελλάδα… Έρωτες, συγκρούσεις, πάθη, όνειρα, δάκρυα, συμβιβασμοί, λάθη,  με κοινό παρανομαστή πάντα το άπιαστο, το ανεκπλήρωτο και της ζωής των γλυκών χυμών τη δίψα.

Η εξαιρετική τηλεοπτική σειρά «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά», σε σκηνοθεσία Κώστα Κουτσομύτη, βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Κώστα Μουρσελά και είναι μια τρανή απόδειξη ότι η τηλεόραση μπορεί να υπηρετήσει την Τέχνη και να την κάνει κτήμα των πολλών, φτάνει να δίνονται οι ευκαιρίες και τα μέσα στους κατάλληλους ανθρώπους.

«Βαμμένα κόκκινα μαλλιά» είναι και ο τίτλος του τραγουδιού των τίτλων της σειράς, σε στίχους και μουσική του Βασίλη Δημητρίου και με ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα:


Βαμμένα κόκκινα μαλλιά κάθε νύχτα
σε ποια σεντόνια να δακρύζεις στα κρυφά
δεν έχει περιθώριο η πίκρα
και η χαρά τελειώνει στα μισά.

Λυπημένη μου αγάπη καληνύχτα
δεν τελειώνουμε έτσι εύκολα εμείς
σαν αέρας που σε καίει μες στη νύχτα
όποια πόρτα κι αν ανοίξεις θα με βρεις.

Βαμμένα κόκκινα μαλλιά και μια δάφνη
στο χέρι για παρηγοριά
γιατί θυμάσαι πάντα τα λάθη
γιατί δε φεύγεις για τη λησμονιά.

Βαμμένα κόκκινα μαλλιά μια σταγόνα
στα χείλη να σε καίει για καιρό
ποιος τάζει της ζωής το χειμώνα
και ποιος φοβάται το Χριστό.

Βαμμένα κόκκινα μαλλιά καληνύχτα
του χρόνου πάλι θα σε θυμηθώ.
Καληνύχτα, σ’ αγαπώ.

(Η εικόνα είναι από εξώφυλλο του βιβλίου ― εκδόσεις Πατάκη).

Παρασκευή 13 Ιούνη 2014.

Δεν υπάρχουν σχόλια: