Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

Αν την βγάλουν καθαρή


Δικαιούσαι να κάνεις ό,τι θέλεις; Όχι βέβαια! Και δεν αναφέρομαι στο να σκοτώσεις ή στο να βλάψεις με οποιονδήποτε τρόπο τον διπλανό σου. Ζεις μέσα σε μια κοινωνία που έχει χτιστεί πάνω σε νόμους και θεσμούς. Που λειτουργεί με μηχανισμούς που πρέπει να αποδεχτείς. Μέσα στο πλαίσιό της οφείλεις να προσαρμοστείς. Τι δεν μπορείς; Να μπορέσεις. Τι θα πει δεν σ’ αρέσει; Να σ’ αρέσει! Ας τρέξεις και σε συσσίτια αν δεν έχεις να φας. Ας πουλήσεις το κορμί σου ή την συνείδησή σου αν δεν μπορείς να ζήσεις. Κι αν δεν σ’ αρέσει στην Ελλάδα, πάρε ένα αεροπλάνο και πήγαινε μετανάστης. Θα συνηθίσεις, δεν είναι τίποτα. Δεν έχεις να πληρώσεις για τους δεκάδες φόρους που σου έρχονται με μπιλιετάκι; Ας δώσεις το σπίτι σου, ας μπεις φυλακή. Σαν πολύ καλομαθημένος δεν είσαι; Θα χαλάσει όλη η κοινωνία για σένα; Χρωστάς στην τράπεζα; Τι ήθελες και δανείστηκες; Πάρε τώρα ένα χαρτόκουτο και μείνε στον δρόμο. Τόσοι άνθρωποι πως μπορούν;

Κάπως έτσι δεν σε αντιμετωπίζουν πλαγίως; Αυτό που έχουμε εμπεδώσει είναι ότι πρέπει να αποφύγουμε όσο μπορούμε την “ολοκληρωτική καταστροφή”, νομιμοποιώντας αυτόν τον τρόπο ζωής και μένοντας στο ίδιο μονοπάτι ακόμη κι αν αυτό οδηγεί στον γκρεμό. Ίσως ελπίζουμε ότι πέφτοντας θα μας πάρει στην αγκαλιά του ο Superman. Σου λένε ότι δεν πρέπει να ανατραπεί η καθεστηκυία τάξη πραγμάτων γιατί θα οδηγηθούμε στο χάος.

Τελικά, αυτό που αποκομίζω απ’ όλη αυτή την συγκυρία είναι ότι υπάρχει στον ελληνικό πληθυσμό, ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι που δεν ενδιαφέρεται για το τι κάνει ο διπλανός του. Όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από την δική του ζωούλα και δεν του καίγεται καρφί για όσα δεν τον πλήττουν ή εν γένει δεν τον αφορούν άμεσα. Μοναδική του έννοια είναι η δική του ευημερία. Γι’ αυτό δεν ενδιαφέρεται αν ο γείτονας απολύθηκε, αν ο παραδίπλα χάνει τα εργασιακά του δικαιώματα, αν οι άλλοι ζουν ή απλά επιβιώνουν. Δεν πρόκειται να κάτσει να ακούσει για  κάτι που δεν προσφέρει στην βολή του. Στέκεται απαθής μπροστά στην πιθανότητα κατάλυσης του πολιτεύματος, στο τι πολίτευμα έχουμε τελικά, στο ότι μπορεί να μετατραπεί η Ελλάδα σε προτεκτοράτο. Θα ενδιαφερθεί μόνο όταν η τσέπη του δέχεται επίθεση.

Αυτοί οι άνθρωποι ακριβώς επειδή έχουν ως μόνο μέτρο σύγκρισης τον εαυτό και τον μικρόκοσμό τους, θα κάνουν τα πάντα για να μην χαλάσουν το “greek dream”. Δηλαδή την πλήρη απάθεια, την “μόρφωση” από την τηλεόραση και ίσως να μην διστάσουν να βγουν και από τον “ίσιο δρόμο”, όχι για να διεκδικήσουν μια πιο δίκαιη κοινωνία ή καλύτερες συνθήκες εργασίας, αλλά την τσέπη τους στο ακέραιο. Όλα αυτά όμως θα συμβούν, αν στο μεταξύ καταφέρουν να την βγάλουν καθαρή. Με τους γύρω τους.

Πηγή: Strangejournal
Το είδα: ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ

2 σχόλια:

sofia είπε...

Αυτό που δεν είχαμε καταλάβει στην Ελλάδα είναι ότι δεν μπορεί κανείς να είναι ευτυχισμένος μέσα σ'ένα δυστυχισμένο κόσμο είτε σε τοπικό είτε σε παγκόσμιο επίπεδο. Αλλά για τον νεόπλουτο νεοέλληνα αυτά ήταν ψιλά γράμματα. Τι τον ένοιαζε αυτόν αν υπήρχε φτώχεια, πείνα , δυστυχία, αρκεί που ο ίδιος περνούσε καλά.Τα σύνδρομα με τα οποία μεγάλωσε τού υπαγόρευαν να αποκτά, να καταναλώνει και να αναρριχάται οπουδήποτε κατοχυρωνόταν το κοινωνικό γόητρο και με οποιοδήποτε τρόπο και κόστος. Αρκεί να εξασφαλιζε την υπέροχη ζωούλα του και να την επιδείκνυε αναλόγως.
Δεν ξέρω αν συνέβαινε παλιά τόσο έντονα αυτό το φαινόμενο του απόλυτου ατομικισμού, αλλά από τότε που θυμάμαι ώριμο τον εαυτό μου να κάνει στοιχειώδεις σκέψεις και προβληματισμούς, ερχόμουν σε ρήξη με τους γύρω μου γι' αυτό ακριβώς το θέμα.
Αυτή η ψευτικη ευημερία και η λογική του να είμαι εγώ καλά και ας τους άλλους να "πάνε να κουμπουριαστούνε" και ¨δεν θα βγάλω εγώ το φίδι από την τρύπα" σχημάτισε όχι μόνο πολύ χοντρό πετσί σε ό, τιδήποτε αποτελεί τον κοινωνικό ιστό, που δεν σχίζεται με τίποτα.
Δεν μου κάνει καμία απολύτως εντύπωση αυτό που συμβαίνει και τώρα, διότι όταν δεν σκέφτεται κανείς τους συνανθρώπους του σε καιρούς καλούς , θα τους σκεφτεί τώρα σε άσχημους;
Τώρα επικρατεί η αντίληψη που υποστηρίζει να σώσει ο καθένας το σαρκίον του όπως μπορεί.
Να μη θιγούν τα ιερά και τα όσια της ιδιοκτησίας του , αλλά ας θιγούν των άλλων. Να μην βουλιάξει αυτός , αλλά ας βουλιάξουν όλοι οι άλλοικ.λ.π.
Κοινωνικοί αγώνες; Ας μη χρησιμοποιούμε άγνωστες λέξεις. Αν τις γνωρίζαμε(τις λέξεις με το κοινωνικό και αγωνιστικό περιεχόμενο) δεν θα φθάναμε εδώ που φθάσαμε.
Αναρωτιέται ο συντάκτης του κειμένου αν όλοι αυτοί καταφέρουν να τη βγάλουν καθαρή, με τους γύρω τους.
Νομίζω , είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρουν γιατί στην Ελλάδα πάντα κατόρθωναν οι φελλοί να επιπλέουν και οι άλλοι να βυθίζονται. Ποιος θα τους ενοχλήσει, ποιοι είναι οι
" γύρω τους "; Εκτός κι αν εννοεί να αρχίσει ο ένας να καταβροχθίζει τον άλλον, πάλι σε ατομικό επίπεδο.
Αυτές οι νοοτροπίες ,επειδή βόλευαν , ρίζωσαν πολύ βαθιά και απλώθηκαν , γίναν σαν τις αγριάδες που πρέπει να τις δουλεύει κανείς χρόνια και συστηματικά για να ξεριζωθούν εντελώς. Γίνεται τέτοια δουλειά σήμερα;

Την καλησπέρα μου

Scorpion49 είπε...

Δυστυχώς αυτή είναι η κατάσταση σήμερα και γι’ αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Συμφωνώ σχεδόν σε όλα με την αγαπητή Sofia, διατηρώ όμως και μια χαραμάδα αισιοδοξίας, κυρίως από την πλευρά της νεολαίας, διαφορετικά θα πρέπει να πάμε όλοι να κρεμαστούμε. Θα χρειαστεί χρόνος για να αλλάξει αυτό το μαύρο σκηνικό, οφείλουμε να συμβάλουμε όλοι στην αλλαγή του, κυρίως η εκπαιδευτική κοινότητα, εκεί είναι το μεγάλο μυστικό της επιτυχίας.
Εύχομαι καλό απόγευμα!