Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

Hello, Lenin



Μετά τον Χριστό και τον Βούδα, ο μεγάλος επαναστάτης είχε τα περισσότερα αγάλματα στον κόσμο. Εκατόν σαράντα χρόνια μετά τη γέννησή του, ας δούμε ποια και πώς στέκουν ακόμα όρθια.

Στη Δύση, 140 χρόνια μετά τη γέννησή του, ο Λένιν είναι ταυτόχρονα ανάθεμα και καλτ. Εξαρτάται από τη σκοπιά του καθενός ή από τον γεωπολιτικό χώρο όπου ζει. Τα μπλουζάκια με τη χαρακτηριστική φιγούρα του φοριούνται στις ροκ συναυλίες. Τα έργα του επανεκδίδονται με νέους σχολιασμούς από τον Σλάβοϊ Ζίζεκ και άλλους διανοούμενους. Κομμάτια ενός δωδεκάμετρου αγάλματος του Λένιν δεμένα σε ένα πλοίο που διασχίζει τον Δούναβη για τις ανάγκες της ταινίας «Βουδαπέστη» Οι αφίσες του, εικονογραφημένες από φουτουριστές, κονστρουκτιβιστές ή ρεαλιστές γραφίστες της επανάστασης, είναι περιζήτητες και αντίγραφά τους πωλούνται σε βιβλιοπωλεία του Παρισιού και κοσμούν μπιστρό του Βελιγραδίου.

Στην Αθήνα, μόλις τελείωσε ένα κινηματογραφικό αφιέρωμα στον Λένιν με 30 ταινίες του Αϊζενστάιν, του Βερτόφ κ.ά. στο «Ιλιον». Αντιθέτως, σε χώρες της ανατολικής Ευρώπης, ακόμα και η απλή εξύμνησή του μπορεί να θεωρηθεί ποινικά κολάσιμη πράξη.

Μέχρι τη διάλυση του «υπαρκτού σοσιαλισμού», μεγαλοπρεπή αγάλματα του Βλαδίμηρου Ιλιτς Λένιν δέσποζαν σε πλατείες της Γερμανίας, της Ουγγαρίας, της Πολωνίας, της Λετονίας, της Εσθονίας, ακόμα και της φιλοσοβιετικής Αιθιοπίας. Με την αλλαγή, αυτά ήταν τα πρώτα «θύματα».

Στην καλύτερη περίπτωση αποσύρθηκαν σε πάρκα, όπως στην πρωτεύουσα Βίλνιους της Λιθουανίας ή αγοράστηκαν από μουσεία και συλλέκτες· στη χειρότερη, τα γρανιτένια διαμελίστηκαν, τα μεταλλικά έλιωσαν και κάποια κατέληξαν στις χωματερές ή θάφτηκαν! Οχι όμως παντού! Χιλιάδες άλλα έμειναν ακέραια σε Ρωσία, Ουκρανία, Λευκορωσία, Μολδαβία και άλλες χώρες με πάνω από 200 εκατομμύρια κατοίκους, από την Κριμαία ώς το Κουρσκ στη Βόρεια Θάλασσα κι από την Οδησσό ώς το Βλαδιβοστόκ.

Δεμένα με την Ιστορία

Ταξιδεύοντας στην αχανή αυτή περιοχή, βλέπεις αμέτρητα αγάλματα σε πολιτιστικά κέντρα, σταθμούς, λιμάνια και εργοστάσια. Ο Χριστός, ο Βούδας και ο Λένιν έχουν τα περισσότερα στον κόσμο! Μερικά είναι ενδιαφέροντα δείγματα σοσιαλιστικού ρεαλισμού από διακεκριμένους γλύπτες, τα περισσότερα όμως, είναι τυποποιημένα. Το μεγαλύτερο, ύψους 27 μ. σε βάση 30 μ., ίσο με τον Κολοσσό της Ρόδου, βρίσκεται στο Στάλινγκραντ (σήμερα Βόλγκογκραντ), εκεί όπου ο Κόκκινος Στρατός άλλαξε την πορεία του πολέμου.

Σε αντίθεση με τα αγάλματα του Στάλιν που αφάνισε ο Χρουστσόφ, του Λένιν, από τον πρόωρο θάνατό του το 1924, πολλαπλασιάζονταν εν μέσω συναρπαστικών εξελίξεων έχοντας μέχρι σήμερα μια ζωντανή σχέση με τις κοινωνίες που τα «φιλοξενούν» χωρίς να μένουν ανεπηρέαστα από τις τροπές της ιστορίας. Το τελευταίο άγαλμα του Λένιν στη Μόσχα στήθηκε το 1985 στην Πλατεία του Οκτώβρη. Τις Κυριακές, οι οπαδοί της Σπάρτακ τον αντικρίζουν μπροστά στο γήπεδο, εκατομμύρια επιβάτες τον βλέπουν καθημερινά σε πολλούς σταθμούς του μετρό και το μαυσωλείο του έχει πάντα ουρές επισκεπτών θυμίζοντας ότι σε πανρωσικό γκάλοπ, αναδείχτηκε έκτος σημαντικότερος Ρώσος όλων των εποχών.

Στο Λουγκάνσκ, στην ανατολική Ουκρανία, έγιναν πρόσφατα τα αποκαλυπτήρια δύο νέων μνημείων του Λένιν, την ώρα που στο Καθολικό Πανεπιστήμιο του Λβιβ, η σύζυγος του Γιούσενκο, λίγο πριν συντριβεί ο πρόεδρος στις εκλογές, καλούσε τους συμπολίτες της να καταστρέψουν τα μνημεία του Λένιν. Ομοϊδεάτες της είχαν σπάσει το χέρι και τη μύτη σ’ ένα από τα πιο καλοφτιαγμένα αγάλματα στο κέντρο του Κιέβου. Μάλιστα, σε τελετή για την αποκατάστασή του από το ΚΚ Ουκρανίας, δύο ακροδεξιοί εκτόξευσαν κόκκινη μπογιά προκαλώντας την οργισμένη αντίδραση των παρισταμένων.

Στην Πετρούπολη, ακόμα Λένινγκραντ για πολλούς Ρώσους (η περιφέρεια παραμένει Λένινγκραντ), οι βάνδαλοι έριξαν βόμβα με 400 γραμμ. δυναμίτη, ανοίγοντας μία μεγάλη διαμπερή τρύπα στο παλτό του αγάλματος. Μπρούντζινο δέκα μέτρων (περίπου στο ύψος της Αθηνάς, στην Ακρόπολη), φιλοτεχνημένο το 1926, στέκεται απέναντι από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό, στο σημείο που ο Λένιν, επιστρέφοντας από την εξορία, είχε βγάλει έναν φλογερό επαναστατικό λόγο στους εργάτες της πόλης, το 1917. Το έργο έχει μία επιπλέον ιστορική σημασία γιατί είναι από τα ελάχιστα που γλίτωσαν στην πολιορκία των 900 ημερών και την ισοπέδωση της πόλης από τους ναζί, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μερικά άλλα, στις συγκεχυμένες μέρες του ’90-’91, σώθηκαν από πολίτες που τα περιφρούρησαν μέχρι να καταλαγιάσει η αναταραχή.

Εκτοτε, με λουλούδια που αφήνονται στα πόδια του, πολλοί άνθρωποι εκδηλώνουν τη νοσταλγία τους για το προηγούμενο καθεστώς και οι κομμουνιστικές οργανώσεις πραγματοποιούν πέριξ των αγαλμάτων τις συγκεντρώσεις τους. Ομως, σε εποχές οικονομικής κρίσης, μερικοί δήμοι δεν μπορούν να τα συντηρήσουν. Η ρωσική πόλη Βορονέζ, σε κατάσταση χρεοκοπίας, ψάχνει αγοραστή για το 60 ετών και 14 τόνων άγαλμα που είναι στην κεντρική της πλατεία. Σε μια ανάλογη περίπτωση, ένας αμερικανός επιχειρηματίας, που ευαισθητοποιήθηκε από ένα άγαλμα πέντε μέτρων που πετάχτηκε στην Τσεχοσλοβακία, υποθήκευσε το σπίτι του για να το αγοράσει και να το μεταφέρει στο Σιάτλ.

Εξω από καζίνο!

Πεθαίνοντας πριν το ξεχρεώσει, η οικογένειά του, μέχρι να βρεθεί αγοραστής με 150 χιλιάδες δολάρια, το δάνεισε στο δήμο, ο οποίος εκτιμώντας την καλλιτεχνική του αξία, το τοποθέτησε στο κέντρο του Φρίμοντ, παρ’ όλες τις αντιρρήσεις κάποιων ρώσων εμιγκρέδων. Ενας άλλος Αμερικανός αγόρασε ένα άγαλμα για 500 δολάρια και το έστησε έξω από το χαμπουργκεράδικό του στο Ντάλας με την επιγραφή «Η Αμερική νίκησε». Στην Ατλάντικ Σίτι, στο καζίνο Τροπικάνα, ένας «Λένιν» 4,5 μ. διαφημίζει το πανάκριβο χαβιάρι με βότκα που σερβίρεται στο πολυτελές «Κόκκινο εστιατόριο», ενώ στο Λας Βέγκας έστησαν ένα αντίστοιχο άγαλμα στο Mandalay Bay Hotel αφού πρώτα το αποκεφάλισαν!

Σε άλλες χώρες, τέτοιες «αμερικανιές» δεν θεωρούνται δείγματα καλού γούστου. Στο Λονδίνο, την Καλκούτα ή το Τάμπερε της Φιλανδίας, όπου και το Μουσείο Λένιν, η προσωπικότητά του είναι σεβαστή.

Κανενός άγαλμα στον κόσμο δεν προκαλεί τόσο ποικίλες αντιδράσεις! Κανένα άλλο άγαλμα δεν αποτελεί αφ’ εαυτού αντικείμενο λατρείας και μίσους, αλλά και καλλιτεχνικής έμπνευσης! Ο Γερμανός Ρούντολφ Χερτς στο πλαίσιο της εικαστικής ιδέας «Ο Λένιν σε τουρνέ», περιέφερε ένα πέτρινο άγαλμα στην Ευρώπη διανύοντας 8.000 χιλιόμετρα. Η Ρουμάνα Ιοάνα Τσιοκάν έστησε στο Βουκουρέστι για μια μέρα ένα ομοίωμα αγάλματος του Λένιν που προϋπήρχε σ’ εκείνο το σημείο, για να υποστηρίξει την ανάγκη δημιουργίας ενός μουσείου για έργα και μνημεία της σοσιαλιστικής περιόδου που καταστρέφονται.

Φέτος, στην Μπιενάλε, στο Βανκούβερ, οι κινέζοι καλλιτέχνες Τσεν και Κάο συναρμολόγησαν με μεταλλικά μέρη ένα κεφάλι του Λένιν και μια θηλυπρεπή φιγούρα του Μάο, προκαλώντας βανδαλισμούς από αντικομμουνιστές, αλλά και διαμαρτυρίες από το κινέζικο προξενείο για προσβολή του ιδρυτή της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.

Στο σινεμά, προκάλεσε αίσθηση η ταινία το «Βλέμμα του Οδυσσέα» του Θ. Αγγελόπουλου (1995) όπου ένα άγαλμα 35 μέτρων μεταφέρεται πάνω σε φορτηγίδα στον Δούναβη (τον μιμείται ο βραζιλιάνος σκηνοθέτης Β. Καρβάλιο το 2008).

Ενα σύμβολο που ξηλώνεται εύκολα από τις πλατείες, αλλά όχι από τις συνειδήσεις. Οπωσδήποτε, οι εικόνες των καλλιτεχνών έχουν μεγαλύτερο βάθος από τις μαζορέτες που καλούσαν τους Μοσχοβίτες να ψηφίσουν τον ανεκδιήγητο Γέλτσιν χορεύοντας κάτω από τον «Λένιν» ή τον γεωργιανό στρατιώτη που πυροβολούσε πίσω από μία προτομή του Λένιν υπό τις οδηγίες αμερικανών εκπαιδευτών στην Τιφλίδα.

Το σίγουρο είναι ότι και φέτος, στο βιομηχανικό λιμάνι της Μαριούπολης, στην Αζοφική Θάλασσα, χωρίς δημοσιότητα, η Πρωτομαγιά θα γιορταστεί όπως κάθε χρόνο με μεγάλη παρέλαση στη λεωφόρο Λένιν, που θα καταλήξει με λόγους και τραγούδια στο αίθριο μπροστά από το πελώριο άγαλμα του Λένιν.

(Του Στέλιου Ελληνιάδη, από την Ελευθεροτυπία)



(ΥΓ. Οικοδόμου): Αυτή η φωτογραφία συνόδευε το άρθρο στην εφημερίδα. Τα αγάλματα συμβολίζουν πρόσωπα, ιδέες, καταστάσεις. Σήμερα που η «νέα τάξη πραγμάτων» του παγκόσμιου καπιταλισμού οδηγεί όλο και πιο πλατιές μάζες εργαζομένων στην εξαθλίωση και στο πισωγύρισμα, η κοσμοθεωρία του Μαρξισμού-Λενινισμού είναι πιο επίκαιρη και ζωντανή παρά ποτέ. Εκφράζει σαν «τέκνο» τις ανάγκες των  σύγχρονων ταπεινών και καταφρονεμένων.  Οι ιδέες του Μαρξ και του Λένιν αποτελούν στήριγμα για τον σύγχρονο προλετάριο, για κάθε καταπιεσμένο όπου γης.  Φωτίζουν τις συνειδήσεις των εργατών όλου του κόσμου και καθοδηγούν την αντίδρασή τους  σαν  «ώριμο τέκνο της οργής» στην ανατροπή του σάπιου απάνθρωπου καπιταλιστικού συστήματος. Ανοίγουν νέες διάπλατες λεωφόρους που οδηγούν στο χτίσιμο μιας νέας κοινωνίας όπου η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο θα υφίσταται ως αναφορά στα ιστορικά βιβλία. Προτίμησα λοιπόν να συνοδεύει την ανάρτηση μια φωτογραφία που θα μας δείχνει ακριβώς αυτό: την κατεύθυνση προς τις λεωφόρους του μέλλοντος!

14 σχόλια:

dimitris είπε...

Οικοδομε καλησπερα, μενω στο σχολιο σου, ΣΥΜΦΩΝΩΝΤΑΣ ΑΠΟΛΥΤΑ, το παραδοξο, ακουλουθουν οι απανταχου ειλωτες σαν προβατα που πανε για σφαγη, τα απανταχου αφεντικα.

Καιρος λοιπον να δουν οι εργαζομενοι, ποιοι και με ποια ιδεολογια βρισκονται στο πλαι τους...

stavros είπε...

Φίλε οικοδόμε καλή χρονια.Δυστυχώς αυτό που κατέρευσε σαν χάρτινος πύργος δεν είναι ο καπιταλισμός αλλά τα μοφώματα της ανατολικής Ευρώπης.Ο σύγχρονος μαρξισμός πρέπει να διερευνήσει χωρίς παρωπίδες και στερεότυπα, γιατί η απόπειρα οικοδόμησης μιας κοινωνία χωρίς εκμετάλευτση ανθρώπου από άνθρωπο εκφυλίστηκε κα κατέληξε στα τραγικά καθεστώτα της Α.Ευρώπης.

kariatida62 είπε...

Δεν σε προλαβαίνω Οικοδόμε μου, ένα ένα τα σπίτια!χαχαχαχχαχαχαχα!

Τώρα χάζεψα και στις μουσικές σου που τις έχεις βάλει εκεί διακριτικές για όσους τις αναζητησουν....
Επιλογές ιδιαίτερες...καθηλώθηκα και έχασα τον ειρμό της ανάγνωσης για τα αγάλματα του Λένιν...
Οι Ρώσοι σέβονται την ιστορία τους και καλώς κάνουν και τα διατηρούν.
Οι άλλοι προφανώς τα είχαν συνδέσει με καθεστώτα και ίσως έτσι εξηγείται ο βανδαλισμός τους.
Γιατί θα πρέπει να παραδεχτούμε πως οι λαοί στην πλειοψηφία τους αγαπούν και προβάλλουν την ιστορία τους! Εμείς μόνο δεν την σεβόμαστε και αν είναι δυνατόν κατά καιρούς προσπαθούμε, να την απομονωσουμε!
Το Κόμμα έχει πέσει σε τέτοιου είδους ατοπήματα πολλά...

kariatida62 είπε...

Aλήθεια δεν βλέπω βιντεάκια στα δεξιά, τι έγινε δεν βοήθησαν οι οδηγίες?

Scorpion49 είπε...

Κρίμα, δεν έζησε όσο του έπρεπε, ή όσο ο λαός του τον είχε ανάγκη, ειδικά μετά την εδραίωση της Σοβιετικής Ένωσης. Φωτεινό παράδειγμα ηγέτη για την παγκόσμια εργατική τάξη. Το 1980 είχα την τύχη να βρεθώ στη Μόσχα, να επισκεφθώ το μαυσωλείο και να παρατηρήσω εν τάχει το Λένιν. Μια σκέψη σου περνάει απ’ το μυαλό αντικρίζοντας τον άψυχο κοντούλη Βλαδίμηρο: «πως τα κατάφερες όλα αυτά;». Όσοι διενεργούν πράξεις βανδαλισμού σε αγάλματα του Λένιν απλά αποδεικνύουν ότι θα έπρεπε να ζουν σε μια προγενέστερη εποχή, θα έλεγα στην εποχή των σπηλαίων!! Είθε να ξυπνήσουν από το λήθαργο οι λαοί ούτως ώστε η κοσμοθεωρία του Μαρξισμού-Λενινισμού να γίνει και πάλι λαϊκή συνείδηση.
Εύχομαι καλό βράδυ!

μαχαιρης είπε...

Καταπληκτικο το αφιερωμα σου φιλε...
Ομως θα διαφωνησω...
Η κομμουνιστικη ιδεολογια ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να αποκλειει την δημιουργια των διαφοπων...Πατερουληδων, και των...Ηγετων...
Μια και οι αποφασεις,υποτιθεται οτι παιρνονται συλλογικα...Απο ΟΡΓΑΝΑ και οχι απο ατομα...!!
Χωρις να παραγνωριζω και να ισοπεδωνω την αξια των ατομων...
Νομιζω οτι...Τουλαχιστον ΕΜΕΙΣ...
Θα επρεπε να βλεπουμε τα οσα ΕΙΠΑΝ...Και οχι...Ποιος τα ειπε...!!
Οσο οι λαοι..Θα ψαχνουν τον...Ηγετη...!!!
Τους Βουδες, τους Χριστους και τους Λενιν...Θα τους διαδεχονται οι..
Χιτλερ, οι Γιελτσιν και οι...
Παπανδρεου...!!!
Να μην.."ακουμπαμε" στην Αγαθη, Θεια τυχη...
Τουλαχιστον οσοι πιστευουν σε συλλογικες και οργανωμενες ηγεσιες...
Σε συμμετοχη και ευθυνη ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΗ...
Και σε αληθινες αντιπροσωπευτικες πλειοψηφιες...Στους τοπους δουλειας...
Στη συνοικια...
Στο σχολειο...

Οικοδόμος είπε...

Καλημέρα Δημήτρη.
Δεν γίνεται το παρόν να είναι και μέλλον, για μας. Θα γυρίσει ξανά ο τροχός της Ιστορίας. Χρειάζεται παραπάνω προσπάθεια, σκούριασε το κάρο απ' την ακινησία, μα θα κυλίσει.
Οι ιδέες του Μ/Λ θα αποτελέσουν ξανά την κινητήριο δύναμη. Καλή βδομάδα και καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

Σταύρο,
καλή σου μέρα. Καλή χρονιά και σε σένα, με υγεία κι ό,τι άλλο επιθυμείς.
Ο καπιταλισμός ναι, αυτό το άγριο θηρίο στέκει όρθιος ακόμα, μα πληγωμένος. Και όπως κάθε πληγωμένο αγρίμι, γίνεται πιο επικίνδυνος και αιμοβόρος. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως υπερτερεί στην αρένα της πάλης των ιδεών. Αλίμονο αν αυτό που ζούμε σήμερα είναι αντάξιο της ανθρώπινης φύσης.
Είσαι άδικος όταν αναφέρεσαι σε χαρακτηρισμούς όπως "μορφώματα" ή "τραγικά καθεστώτα". Αδικείς όχι τα "καθεστώτα" μα την ιστορία, που κατέγραψε μια σειρά από κατακτήσεις του ανθρώπου στις χώρες αυτές, που εμείς, οι κάτοικοι της "ελεύθερης δύσης" τα βλέπαμε σαν όνειρα στον ύπνο μας, γυρίζοντας απ' τη διαδήλωση. Πήρε την κάτω βόλτα η κατάσταση, αυτό είναι σίγουρο, από ένα σημείο και μετά. Συμφωνώ πως δεν χρειάζονται παρωπίδες. Αυτό δεν μειώνει την δύναμη των ιδεών του Μ/Λ. που θα είναι σύγχρονες και αναγκαίες, όσο η καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο θα επικρατεί.
Καλή βδομάδα και καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

Καλημέρα kariatida62.
Δεν θέλω να μου αγχώνεσαι. Καθόλου. Οι φίλοι, αυτοί που έχουν σημαδέψει ο ένας τον άλλον, δεν μετρούν και δεν πρέπει, ούτε επισκέψεις, ούτε σειρές, ούτε προτεραιότητες. Όταν έχουμε χρόνο, και μπορούμε, ή έχουμε διάθεση, κάνουμε επίσκεψη. Στο μυαλό μας όμως, κάποιοι φίλοι, δεν είναι επισκέπτες αλλά μόνιμοι συγκάτοικοι. Έτσι κι εσύ, εδώ να νιώθεις σαν στο σπίτι σου! Οι παραγματικοί φίλοι ξέρουν και καταλαβαίνουν. Για τους άλλους ..."δεν θα μπορέσουμε" που λέει κι ένα παλιό τραγούδι.
Με τα βιντεάκια, κάποια προβληματάκια προέκυψαν, αλλά δεν είναι της παρούσης. Όταν θα είναι ώρα, θα με ακούσεις να σου χτυπάω την πόρτα. Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

Καλή σου μέρα Scorpion49.
Συμφωνώ με όσα γράφεις για τον Λένιν. Όντως, έφυγε νωρίς. Τώρα, πως θα ήταν τα πράγματα αν ζούσε ακόμα, αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Κάποιοι λένε, καλύτερα, ίσως, αλλά μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε και δεν έχει νόημα κάτι τέτοιο.
Πιστεύω βαθειά πως οι λαοί πρέπει να διαφυλάσσουν την ιστορία τους με κάθε τρόπο. Τα μνημεία συμβολίζουν ιστορικές στιγμές, είναι ζωντανές μνήμες. Που μας διδάσκουν για τα θετικά αλλά και τα αρνητικά του παρελθόντος χρόνου. Μέγα λάθος η καταστροφή τους από όποιον αν γίνεται, σε όποιο μνημείο κι αν απευθύνεται.
Καλή δύναμη φίλε!

Οικοδόμος είπε...

Καλή σου μέρα συνάδελφε.
Τα λόγια βγαίνουν από στόματα ανθρώπων. Οι ιδέες γεννιούνται από μυαλά ανθρώπων. Η ιστορική αναγκαιότητα σπρώχνει στην δημιουργία των ιδεών, μα οι άνθρωποι τις γεννούν.
Οι λαοί δεν μπορούν να προχωρήσουν και ν' αλλάξουν τη μοίρα τους χωρίς τους ηγέτες που θα τους καθοδηγήσουν. Χωρίς κανόνες που θα πρέπει να υπάρχουν και να τηρούνται. Απ' όλους. Δεν απομονώνονται οι ιδέες του Μαρξ και του Λένιν, από τα πρόσωπα που τις γέννησαν και εφάρμοσαν, ούτε από την εποχή. Αλλού χαλάει η δουλειά φίλε. Όταν ο ηγέτης γίνεται "αναντικατάστατος" ή όταν έχει το "αλάθητο του πάπα". Με αυτά τα φαινόμενα διαφωνώ εγώ.
Όσο για τη "συμμετοχή του κάθε πολίτη" που γράφεις, αυτό είναι το μαχαίρη (το πραγματικό, όχι εσύ) που μπορεί να κόψει το ψωμί, ή να σκοτώσει. Καλή δύναμη!

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Η χυδαία προσπάθεια απαξίωσης των επαναστατών ηγετών μέσω της εξευτελιστικής "αποκαθήλωσης" των αγαλμάτων/συμβόλων - ήταν το αποκορύφωμα της πολιτικής αντεπίθεσης της νέας κρατικής αστικής τάξης που συγκροτήθηκε σε κάποια ιστορική φάση μέσα στις ανατολικές χώρες(και όχι σοσιαλιστικές) και είχε ένα και μοναδικό στόχο : Να δαιμονοποιήσει τα οράματα, τις ηρωϊκές λαϊκές εξεγέρσεις και την επαναστατική ιδεολογία της απελευθέρωσης του ανθρώπου από τα δεσμά της εκμετάλευσης. Κάποτε με σημαία αυτά τα ιδανικά, οι λαοί τόλμησαν την έφοδο! Κατάφεραν να ανατρέψουν ένα σάπιο σύστημα και να επιχειρήσουν την οικοδόμηση μιας νέας δίκαιης κοινωνίας (πράγμα που πέτυχαν έως ένα βαθμό και σε μια συγκεκριμένη ιστορική περίοδο) ασχέτως αν στην πορεία και για διάφορους λόγους υπήρξε οπισθοχώρηση/ήττα του κινήματος και προσωρινή αντεπίθεση του καπιταλισμού. Όμως η ιστορία και οι λαοί δεν έχουν πει την τελευταία τους κουβέντα. Η επαναστατική φλόγα εξακολουθεί να καίει σε εκατομμύρια καρδιές ανά τον κόσμο. Οι ιδέες του μαρξισμού λενινισμού ζουν και εμπνέουν. Και αυτό εξακολουθεί να σπέρνει ανησυχία σε Δύση και Ανατολή, να τρομάζει τον καπιταλισμό και τον "κλασικό", αλλά και τον άλλον το "μεταλλαγμένο" στις προαναφερόμενες χώρες. Απο κει και πέρα δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω και με κάποια από τα λεγόμενα του Μαχαίρη.

Οικοδόμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Οικοδόμος είπε...

Ευρυτάνα φίλε καλημέρα.
Διάβασα προσεκτικά το σχόλιό σου. Δεν διαφωνούμε στην ουσία για την αναγκαιότητα και τη δύναμη των ιδεών του Μ/Λ. Η ένστασή μου βρίσκεται στο "μεταλλαγμένο καπιταλισμό". Παρά τη φθορά αλλά και τη διαφθορά που οδήγησαν στο μαρασμό και μετέπειτα πτώση του συστήματος, θεωρώ το χαρακτηρισμό λαθεμένο. Είναι μεγάλη η συζήτηση αδελφέ, έγραψα δυο πραγματάκια και στα σχόλια των φίλων, παραπάνω.
Το ζητούμενο είναι τα πολλά λάθη του παρελθόντος να διδάξουν τις σωστές πολιτικές του μέλλοντος.
Και όπως έγραψε ο Μπόσης στο βιβλίο του "...και το τραίνο τραβούσε για τα ξεχερσώματα":

" ο σοσιαλισμός είναι δύσκολο πράμα ακριβώς γιατί είναι μεγάλο πράμα. Δε φτάνει να πάρεις την εξουσία. Χρειάζεται να ζυμώσεις ξανά τον άνθρωπο που τον έπλασαν οι αιώνες, και να φτιάξεις απ’ την αρχή, καινούργιο…"

Καλή δύναμη!